Ελελεύ!

Ελελεύ: Δυνατή Κραυγή

Κατά τον Αριστοφάνη (Όρνιθες 364): «Επίφθεγμα πολεμικόν. Οι προσιόντες γαρ εις πόλεμον το ελελεύ εφώνουν μετά τίνος εμμελούς κνήσεως…»

Κατά τους Ελελεύ: ελελεύ σημαίνει επίθεση χωρίς όμως εχθρικά συναισθήματα, αλλά με μαχητική διάθεση απέναντι σε ό,τι «μας χαλάει»…

Και ερωτική σε ό,τι σας φτιάχνει παιδιά… Φέρνει στο νου τα ‘60ς, τότε που η μουσική σήμαινε πολύ περισσότερα από απλή ψυχαγωγία, μπορούσε να μεταφέρει μηνύματα, ταυτιζόταν μάλιστα με την ελευθερία και την επιδίωξη της. Σήμερα, σε ένα κόσμο που δείχνει να χρειάζεται επειγόντως λίγη ελευθερία, οι Ελελεύ παίρνουν αυτόν τον ορισμό στα σοβαρά και τον κάνουν «μανιφέστο» της παρουσίας τους σ’ αυτό το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ. Μετατρέπουν σε σύγχρονο λόγο αυτό που παλιότερα αντιπροσώπευε το rock

και που, εκτός εξαιρέσεων, ξέχασε στο δρόμο κάπου μεταξύ εσωστρέφειας και κυνισμού, βάζοντας ξανά το freedom μπροστά από το rock.

Το όχημα τους οικείο, ωστόσο μοναδικό, στο τιμόνι του λες και βρίσκεται κάποιο ατίθασο πνεύμα από την Ανατολή και από κάτω του ένα σφιχτοδεμένο rock μηχανάκι από την άκρη της Δύσης. Δυναμικοί ρυθμοί και σπαρτιάτικες ενορχηστρώσεις, ακόμη κι όταν αυτές χρωματίζονται με παραδοσιακά ακουστικά όργανα, στηρίζουν ισχυρές μελωδικές γραμμές που δε χρειάζονται φιοριτούρες για να αποθηκευτούν στο σκληρό σας. Άλλωστε η ανάκληση τους προβλέπεται συχνή και σε βάθος χρόνου – βλέπετε το «Ελελεύ» δεν είναι από τα άλμπουμ που εξαντλούν το αισθητικό και συναισθηματικό τους δυναμικό μετά τις πρώτες ακροάσεις ούτε προσεγγίζονται μέσα από «δείγματα» των 25 δευτερολέπτων...

Πολλοί θα το έλεγαν «μετα-ρεμπέτικο», εστιάζοντας στα τραγούδια, άλλοι, καθώς θα βουτούσαν στη θαλπωρή του ηλεκτρισμού τους, ψυχεδελικό rock.. Και οι δύο έχουν δίκιο, όπως και όσοι θα έσπευδαν να βάλουν στο, τόσο ελληνικό στη σύλληψη μα τόσο πλανητικό στην έκφραση, rock των Ελελεύ την ταμπέλα global ή world beat, ή, ίσως πιο εύστοχα, urban folk. Όλοι δίκιο θα είχαν κι εμείς ακόμη περισσότερο που θα το λέγαμε freedom rock και θα αναφέραμε τους Jefferson Airplane, τους Fairport Convention, το Μάρκο Βαμβακάρη, τον Ali Farka Toure και τους Massive Attack σαν επιρροές. …Που πατάει γερά στις λαϊκές μουσικές και μιλάει τη γλώσσα της μητρόπολης για να κλείσει έτσι συνωμοτικά το μάτι σ’ όλους αυτούς που, όπως και οι ίδιοι, χαίρονται και λυπούνται σε αυτό το λεκανοπέδιο, νευριάζουν, μισούν, ερωτεύονται και κυρίως ονειρεύονται σ΄ αυτό.

Όλα ξεκίνησαν από μερικές ιδέες του Βαγγέλη Βέκιου, πάνω σε στίχους της Άντρης Βασιλειάδου - ο Βέκιος, γνωστός για τη δουλειά του στην ελληνική σκηνή, ιδρυτικό μέλος των Μουσικών Ταξιαρχιών παλιότερα και ένας από τους κορυφαίους ντράμερ στην ιστορία αυτού του τόπου, δεν είχε μέχρι στιγμής παρουσιάσει δική του προσωπική δουλειά. Η συνεργασία του με την Άντρη Βασιλειάδου ήταν ο σπινθήρας, η φωτιά που άναψε όμως απαιτούσε να μοιραστεί με άλλους, να γίνει συγκρότημα. Σιγά σιγά στην παρέα κόλλησαν ο Αλέκος Αράπης, ο Χρήστος Καψαλάκης και μια σπουδαία νέα φωνή, η Μαρία Πανοσιάν - η αρχοντική της ερμηνεία αποτελεί μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του άλμπουμ.

Το άλμπουμ των Ελελεύ, με ένα εξαιρετικό έργο του κομίστα Πέτρου Ζερβού στο εξώφυλλο, κυκλοφορεί τώρα σε CD από την Hitch Hyke.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Ο Βαγγέλης Βέκιος κατάγεται από την Αθήνα, δουλεύει πολλά χρόνια με το ελληνικό ηλεκτρικό τραγούδι. Έχει παίξει με τις Μουσικές Ταξιαρχίες και τους Σελάνα (Κρίστη Στασινοπούλου και Στάθη Καλυβιώτη), συμμετείχε σε πολλές ηχογραφήσεις και συναυλίες. Παραγωγός στο ραδιόφωνο και παραγωγός δίσκων.

Ο Αλέκος Αράπης είναι κατά το ήμισυ Ηπειρώτης και κατά το δεύτερο ήμισυ Κύπριος. Παίζει ηλεκτρικό μπάσο, γνωστός από τη συνεργασία του με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους Απροσάρμοστους, ενώ έχει συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Ο Χρήστος Καψαλάκης κατάγεται από την Κρήτη. Παίζει ηλεκτρική κιθάρα, τζουρά, μπουζούκι και μπαγλαμά. Ασχολείται πολλά χρόνια με το Ρεμπέτικο όσο και με την ψυχεδέλεια.

Η Μαρία Πανοσιάν κατάγεται από την Κύπρο, από Κύπρια μητέρα και Γαλλοαρμένιο πατέρα. Ξεκίνησε ως dj, σπούδασε ηχοληψία στην Αθήνα και είναι παραγωγός ραδιοφώνου. Με το τραγούδι ασχολείται τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ παίζει πιάνο, κρουστά και κιθάρα.

Και οι άνθρωποι που συμμετείχαν: Φώτης Σιώτας (βιολί) Ζωρζ Πιλαλί (τζουρά), Μάριος Παπαδέας (σαντούρι), Μιχάλης Τζουγανάκης (κρητική λύρα), Γιάννης Ζαχαρόπουλος (ούτι), Κωστής Αναγνωστόπουλος (κιθάρα) και Μαρία Αριστοπούλου (φωνητικά).