Andrew Bird - Armchair Apocrypha

O Andrew Bird έχει κερδίσει μια θέση ανάμεσα στα μεγαλύτερα νέα ταλέντα και συγχρόνως τις πιο ενδιαφέρουσες, αιρετικές φυσιογνωμίες της νέας μουσικής σκηνής. Στο πολυαναμενόμενο δέκατο άλμπουμ του, ο χαρισματικός μουσικός, συνθέτης, στιχουργός και performer από το Σικάγο τραγουδάει ιστορίες με πικρό, σχεδόν σαρδόνειο χιούμορ, πάνω σε μεγαλοφυείς μουσικές συλλήψεις, αποσβολωτικές pop συμφωνίες τσέπης, χαρακτηρισμένες από το εκπληκτικό του παίξιμο στο βιολί. Ευρωπαϊκή παράδοση, baroque, αλλά και gupsy swing, cabaret και πόλκες παραμονεύουν σε κάθε στροφή της ιδιοσυγκρασιακής μουσικής του Andrew Bird προσφέροντας μοναδική συναισθηματική εμπειρία ανάλογη με αυτή κολοσσών της νέας γενιάς, όπως ο Jeff Buckley, οι Lambchop ή ο Antony.

Danielson: A Family Movie

M. Δευτέρα 2 Aπριλίου + M. Πέμπτη 5 Aπριλίου 07

Small Music Cinema@ Small Music Theater

(Βεΐκου 33, Κουκάκι)

Η novaXpress και το μικρό μουσικό θέατρο παρουσιάζουν

To μουσικό ντοκιμαντέρ του J.L. Aronson

DANIELSON: a FAMILY movie

{or, Make a Joyful Noise HERE}

Mε τους Danielson Famile και τον Sufjan Stevens

Διάρκεια: 105’, 2006

Έναρξη > 21:30

Είσοδος > 3 €

Ελληνικοί Yπότιτλοι

«Τι μπορεί κάποιος να κάνει με θέμα έναν indie rock μουσικό από το νότιο Jersey που τραγουδά για το Θεό, την πίστη και τη δύναμη της αγάπης με μια ανατριχιαστική φαλσέτο φωνή, ντυμένος ως γιγάντιο δέντρο στο οποίο κρέμονται οι 9 καρποί του Aγ. Πνεύματος;» αναρωτιέται η δημοσιογράφος της Washington Post.

Ένα ντοκιμαντέρ, φυσικά.

O σκηνοθέτης JL Aronson σε μια νυχτερινή του έξοδο κάπου στο 2001 έπεσε πάνω στο live μιας μπάντας που έμελλε να του μονοπωλήσει το ενδιαφέρον για τα επόμενα χρόνια. Μπροστά του διαδραματιζόταν ένα ακόμα show του περιοδεύοντος θιάσου της Oικογένειας Smith κατά κόσμον, Danielson Famile: πέντε αδέλφια ντυμένα με αυτοσχέδιες στολές νοσοκόμου πρόσφεραν ένα απόκοσμα ιδιοσυγκρασιακό –μουσικά- και έντονα θρησκευτικό -στιχουργικά- θέαμα ενώ αποθεώνονταν από ένα κοινό «άθεων» Nεοϋορκέζων indie hipster. Tέσσερα χρόνια μετά, επιστρέφει με ένα ντοκιμαντέρ που διερευνά τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη χριστιανική πίστη από την ποπ κουλτούρα, την underground μουσική δραστηριότητα από την επιτυχία, την οικογένεια από την ατομικότητα.

Kεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ο Daniel Smith, ένας εκκεντρικός μουσικός, εικαστικός καλλιτέχνης, και ευσεβής Xριστιανός που οδηγεί τα αδέλφια του στα μονοπάτια μιας αρκετά ιδιόμορφης indie rock πορείας.

Ξεκινώντας από το 1994 o Daniel επιστρατεύει τα 4 αδέλφια του για να τον συνοδεύσουν μουσικά στην παρουσίαση της πτυχιακής του στην σχολή Kαλών Tεχνών του Πανεπιστημίου Rutgers. H «ιστορική» performance -με την οποία και ξεκινά το ντοκιμαντέρ- δεν χαρίζει απλά στον Daniel το βαθμό του «άριστα», αλλά σηματοδοτεί και τη γέννηση ενός μουσικού φαινομένου. Οι Danielson Famile σχηματίζονται για να σπείρουν μηνύματα πίστης και αγάπης μέσα από τις live performance τους, ντυμένοι με αυτοσχέδιες στολές, περιοδεύοντας από αίθουσες εκκλησιών σε ροκ καταγώγια και από φεστιβάλ Xριστιανικού ροκ στο All Tomorrow’s Parties.

Όπως συμβαίνει και με άλλα οικογενειακά σχήματα, τα μέλη κάποια στιγμή ακολουθούν ξεχωριστά μονοπάτια. O Daniel διοχετεύει τη μουσική και εικαστική δημιουργικότητά του σε μουσικά σχήματα που αξιοποιούν ποικιλοτρόπως τα διάφορα εναπομείναντα μέλη- αδέλφια του (Tri Danielson), φίλους και εκλεκτούς guest ενώ μένει τελικά μόνος προσπαθώντας να υπάρξει σαν σόλο καλλιτέχνης (Danielson, Br. Danielson). Η ταινία παράλληλα εξετάζει τη φιλία του Daniel με τον Sufjan Stevens που γίνεται μέλος της μπάντας το 2001 σαν αντικαταστάτης ενός από τους αδελφούς που δεν μπορεί να ακολουθήσει στις περιοδείες. Στην πορεία, ο Sufjan αυτονομείται και ακολουθεί τη δική του καριέρα η οποία και θα τον οδηγήσει στην επιτυχία του (Come on feel the) Illinoise, που θεωρήθηκε από τους πιο σημαντικούς δίσκους της χρονιάς που πέρασε.

Αν και μουσικά απευθύνεται σε εκλεκτικά κοινά, η βαθύτατα θρησκευτική στιχουργική διάθεση κάνει το ποπ “γκόσπελ“ των Danielson να διαφεύγει οποιουδήποτε ορισμού και να προκαλεί σύγχυση στους μουσικοκριτικούς που τους τοποθετούν κάπου ανάμεσα στον Captain Beefheart, τους Pixies και τους Partridge Family. Όντας πολύ περίεργοι για τους οπαδούς –και τη βιομηχανία- του Xριστιανικού ροκ και πολύ Xριστιανοί για το -εν γένει- θρησκευτικά αγνωστικιστικό indie κοινό, η οικογενειακή κολεκτίβα των Danielson μοιάζει να αιωρείται σε έναν σχεδόν ανύπαρκτο ενδιάμεσο χώρο.

H εκτενής δημοσιότητα που κατά καιρούς έχουν λάβει από περιοδικά και εφημερίδες όπως το Rolling Stone και τo Spin ως τους New York Times και το Art Forum απηχεί το γεγονός ότι η ανεξάρτητη μουσική κοινότητα τους αντιμετώπισε μάλλον με περισσότερη συμπάθεια, άλλοτε εκτιμώντας το προφανές μουσικό τους ταλέντο και άλλοτε βλέποντάς τους ως ένα αλλόκοτο τσίρκο, μια ακόμα Aμερικανική outsider εκκεντρικότητα. Aυτό είναι ένα θέμα που κυριαρχεί στην ταινία, ενώ περιγράφεται εύστοχα σε ένα στιγμιότυπο όπου ο Steve Albini ενώ τους εξομολογείται πόσο του αρέσει η μουσική τους, συμπληρώνει απειλητικά ότι δεν πρέπει να αφήνουν τον Iησού να μπλέκει με το ροκ.

Aξιοποιώντας έντεχνα μια ποικιλία κινηματογραφικών υλικών (βίντεο, super8 και 16 mm) γυρίσματος και αρχείου, τεχνικών κολάζ και animation σε συνδυασμό με απίστευτες ερμηνείες και cameo εμφανίσεις, η ταινία καταφέρνει να δημιουργήσει ένα πορτρέτο του καλλιτέχνη εξίσου με αυτό του ετερόκλητου κοινού του. O Aronson αρνείται να ενστερνιστεί τις συμβάσεις –και κυρίως τον νεποτισμό- ενός μουσικού ντοκιμαντέρ φτιαγμένου από έναν φαν για άλλους φανς. Kρατά σωστές αποστάσεις από το –δύσκολο- θέμα του και παρακάμπτει με ευκολία τον πειρασμό της καιροσκοπικής εκμετάλλευσης ενός outsider καλλιτέχνη με σκοπό την τέρψη των καλτ κοινών. Σαν να δρα σε παράλληλο ηθικό και δημιουργικό σύμπαν με τον j. Feuerzeig (σκηνοθέτη του υποδειγματικoύ ντοκιμαντέρ για τον Daniel Johnston) o Aronson εστιάζει τελικά σε μια οικουμενική εικονογράφηση της διαφορετικότητας και της πρόσληψής της, προσφέρoντας ψυχαγωγία και περιθώριο για προβληματισμό σε ίσες ποσότητες.

Tο Danielson: A Family Movie παρουσιάζεται σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη JL Aronson, υποτιτλισμένo στα Eλληνικά και για πρώτη φορά στην Aθήνα πριν την επίσημη κυκλοφορία του σε dvd.

Στην ταινία εμφανίζονται μεταξύ άλλων οι: Sufjan Stevens, Daniel Johnston, ο παραγωγός Steve Albini, o συγγραφέας Rick Moody, και ο Alan Sparhawk των Low.

Mουσική επιμέλεια προβολών:

Xρήστος Kαρράς-Overdub (M. Δευτέρα 2/4 )

και The Spoon (M. Πέμπτη 5/4)

Επιμέλεια προβολών: novaXpress

Περισσότερες πληροφορίες για την ταινία και τους Danielson:

novaxpress.blogspot.com

www.danielsonmovie.com

www.danielson.info

www.secretlycanadian.com

www.soundsfamilyre.com

Hitch Hyke Records - New Releases

MK-O – Ovation

Οι MK – O παρουσιάζουν το πρώτο τους άλμπουμ. Το σχήμα αποτελείται από τους Μαρίνα Καναβάκη (τραγούδι, ηλεκτρονικά) και Oannes (τραγούδι, ηλεκτρονικά, κιθάρες, samples). Oannes και Μαρίνα Καναβάκη συνεργάζονται αρχικά για την επανεπεξεργασία του άλμπουμ της τελευταίας, σε ποίηση Ηλία Πετρόπουλου, "Ποτέ και Τίποτα" (2004 - Εκδόσεις Νεφέλη). Σήμερα, ως ντουέτο πλέον, ξεκινούν την κυκλοφορία μιας σειράς άλμπουμ, με πρώτο το “Ovation”. Το στίγμα του (file under, αν προτιμάτε) είναι εναλλακτικό, ηλεκτρονικό ροκ. Και είναι απολαυστικό όσο και περιπετειώδες: τραγούδια και instrumental, λυρισμός και κινηματογραφικό σασπένς σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι σκιών και χρωμάτων. Ροκ, κλασική, techno, funk, industrial, ψυχεδελικά φωνητικά και μια παλέτα από samples, από τον Cesar Franck μέχρι το, δάσκαλο του μπλουζ, Son House, τους Pink Floyd και τους Ministry. Όλα αυτά συν μια αμεσότητα ασυνήθιστη για ηλεκτρονικό project, μια και το Ovation έχει γραφτεί live …στο στούντιο! «…Αναδεικνύεται σε έναν πολύ ιδιαίτερο σταθμό στη διεθνή προσπάθεια άρθρωσης μιας νέας μουσικής γλώσσας με βάση τα υπάρχοντα ηχητικά δεδομένα… Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για ένα από τα albums της χρονιάς» (****, Χάρης Συμβουλίδης, avopolis.gr).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24 – Drop In, Drop Out

Το "Drop In Drop Out", το νέο άλμπουμ των Κεφάλαιο 24, κυκλοφορεί τώρα σε διπλό CD από την Hitchhyke. Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο ζωντανά στο στούντιο και αποτελεί προϊόν αυτοσχεδιασμού σε συμβατικά και ...όχι και τόσο συμβατικά όργανα. Οι Κεφάλαιο 24 εμπνεύστηκαν το όνομα τους από το ομώνυμο τραγούδι του αείμνηστου Syd Barrett, από τις πρώτες μέρες των Pink Floyd, αφιερώνοντας μάλιστα στη μνήμη του το "Fly Away", το κομμάτι που κλείνει το "Drop In". Οι Βαγγέλης Μπουλουχτσής, Περικλής Μπουλουχτσής και Αντώνης Λιβιεράτος ξεκίνησαν πριν 25 χρόνια στα Γιάννινα και από τότε έχουν κυκλοφορήσει μόλις 3 άλμπουμ συνολικά, πότε σαν Κεφάλαιο 24 και πότε σαν Chapter 24, διεκδικώντας τον τίτλο του πιο απρόβλεπτου, ακαταχώρητου και, συγχρόνως, απρόσμενα συναρπαστικού ελληνικού συγκροτήματος. Φλερτάροντας περισσότερο με την avant garde στο ανατρεπτικό "Drop In" για να δώσουν έμφαση στο ambient στοιχείο στο κάπως "γλυκύτερο" "Drop Out", το γκρουπ ακροβατεί ανάμεσα στην λόγια ευρωπαϊκή πρωτοπορία του 20ου αιώνα και το kraut rock προσφέροντας τελικά έντονη μουσική απόλαυση στον ακροατή, χάρις στη μοναδική ικανότητα του να αναπτύσσει τους αυτοσχεδιασμούς του δομικά σε φόρμες που συναντά κανείς μόνο σε οργανωμένες συνθέσεις.

DEUS EX MACHINA
Motorpsycho


Worlds Apart

Οι Deus Ex Machina είναι η κορυφαία ελληνική punk rock μπάντα, ένα συγκρότημα σύμβολο για μια ολόκληρη γενιά μέσα από την εκρηκτική παρουσία τους στη σκηνή αλλά και τις ηχογραφήσεις τους. Μίγμα επιθετικών ρυθμών και έντονου λυρισμού οι δίσκοι των Deus Ex Machina έχουν αναδείξει αξεπέραστα κομμάτια που μέχρι σήμερα ξεσηκώνουν τα παιδιά στα live του γκρουπ. Τα δύο πρώτα ιστορικά άλμπουμ των Deus Ex Machina επανεκδίδονται τώρα από την Hitchhyke σε CD βελτιωμένα και ενισχυμένα, σε σούπερ remastering του Χρήστου Χατζηστάμου και με bonus tracks. Το “Motorpsycho” κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε CD και περιλαμβάνει bonus tracks τα θρυλικά “Execute” και “Iraq ‘n’ Roll”, από το σήμερα collector’s item 7ιντσο σινγκλ τους, το “False Promises”, από τη συλλογή της Act Up και τα δύο κομμάτια από το σινγκλ των Era of Futile Potentialities ένα προσωπικό project του Δημήτρη Μάνθου με τη συμμετοχή των υπόλοιπων Deus που κυκλοφόρησε μαζί με το Merlin’s Music Box. Το “Worlds Apart” περιλαμβάνει στα bonus το άλλο κλασικό σινγκλ τους με τα “No Silence On My Face” και “SDS” και το δυσεύρετο “Let’s Pretend”, τη διασκευή τους στο κομμάτι των Germs από τη συλλογή tribute της Bitzcore στο σπουδαίο αμερικάνικο συγκρότημα.

PAULA FRAZER & TARNATION

10 χρόνια μετά το αξέχαστο "Mirador", τελευταίο τους άλμπουμ για την 4AD, οι Tarnation είναι ξανά κοντά μας και μάλιστα με το καλύτερο άλμπουμ στην ιστορία τους. Ενθουσιασμένη από την υποδοχή που είχε το πρόσφατο σόλο της "Leave the Sad Things Behind", του 2005, η Paula Frazer αποφάσισε να κάνει έναν περισσότερο συλλογικό, ένα rock δίσκο. Το "August's Song" ανακαλεί τις πιο όμορφες στιγμές της κλασικής indie-americana των Tarnation των '90ς, προσθέτει όμως και ένα έντονο άρωμα ψυχεδέλειας των '60ς στο χαρμάνι τους προσφέροντας σπουδαίες uptempo pop στιγμές αλλά και αισθαντικά σκοτεινά tracks σε ένα αξεπέραστο West Coast rock κλίμα. Δεν είναι τυχαίο που όλοι, λίγο πριν βαθμολογήσουν με 4 αστέρια, καταλήγουν στο ότι είναι το κορυφαίο άλμπουμ των Tarnation.

something from the past that we really like

The Chills - Pink Frost

AFROBEAT FROM BROOKLYN

ANTIBALAS

Με το "Security", το πρώτο τους άλμπουμ για την Anti-, οι Antibalas απευθύνονται στο ίδιο μαζικό κοινό που παλιότερα αγκάλιασε εκλεκτικές crossover δουλειές όπως το "Remain in Light" των Talking Heads. Επιστρατεύοντας τον John McEntire στη θέση του παραγωγού (Tortoise, Stereolab, Sea & Cake, Tom Ze) η 12μελής afrobeat μπάντα από το Brooklyn της Νέας Υόρκης έχει εμπλουτίσει την παλέτα της με χαρμολωδικούς χρωματισμούς που χρωστούν τόσο στον Charles Mingus και τον John Coltrane όσο στους Can και τον Fela Kuti. Αντλώντας τις επιρροές τους από το funk, τη latin παράδοση, τη soul και τη jazz οι Antibalas υιοθετούν ένα μουσικό αμάλγαμα που είναι πολυρυθμικό και πολυπολιτιστικό, ενώ παραμένει groovy, ατίθασο και επαναστατικό, όπως επιβάλλει η παράδοση του afrobeat. Ένα συγκρότημα του οποίου ο θρύλος έχει ξεπεράσει κατά πολύ τους πίνακες πωλήσεων ή τη λατρεία μιας μερίδας ειδικού κοινού και απολαμβάνει πια την ευχέρεια της συνεργασίας με καλλιτέχνες από τους TV On the Radio μέχρι τον Africa Bambaata, ή της συμμετοχής σε φεστιβάλ από το Womex μέχρι το Coachella!

Acuarela - New Releases

NUM 9 – The Glow – Worm’s Resistance

Μετά τη διάλυση των Migala, το καλοκαίρι του 2005, και πριν η σύγχρονη ισπανική σκηνή βυθιστεί στο σκοτάδι ενός μουσικού μεσαίωνα, ο Coque Yturriaga, κιθαρίστας και μέλος παλιότερα των Emak Bakia, έφτιαξε τους Num9. Το παρθενικό τους άλμπουμ στέκεται ένα κλικ φωτεινότερα από τις δουλειές των Migala, πολύ περισσότερο pop, σε ένα μάλλον electro περιβάλλον, με τραγούδι αλλά και μερικές χορευτικές νύξεις, χωρίς ποτέ να αποχωρίζεται την ιμπρεσιονιστική αισθητική του μεγάλου Καταλωνικού συγκροτήματος. Μια ευρωπαϊκή εναλλακτική pop κυκλοφορία με τα όλα της!

PORTASTATIC – Be Still Please

Το καινούριο άλμπουμ των Portastatic, είναι και η πρώτη κυκλοφορία στην Ελλάδα για το εδώ και πολλά χρόνια προσωπικό όχημα του Mac McCoughey, αφεντικού της Merge Records (Arcade Fire, Lambchop, Magnetic Fields κλπ) και τραγουδιστή των indie rock θρύλων Superchunk. Με τους Portastatic έχει διευρύνει τα όρια της μοναδικής καλλιτεχνικής του γραφής αλλά και της προσωπικής του ερμηνείας μέσα από αριστουργηματικά άλμπουμ που λατρεύτηκαν από τους φανς και τους κριτικούς, δεν πέρασαν όμως ποτέ την "πόρτα" των τσαρτς πωλήσεων, μάλλον εξαιτίας της ...ανίας του μεγάλου κοινού μπροστά στη εξασφαλισμένη ποιότητα της δουλειάς του Mac. Έτσι και στο "Be Still Please" o Mac επιφυλλάσσει συναίσθημα και πάθος, την καλύτερη ερμηνεία του ever και μια string section να δίνει Spector-ικό τόνο στις αιωνίως νεανικές ιστορίες του.

LOU BARLOW – Mirror The Eye

Ο Lou Barlow εκτός από διαχρονική φιγούρα της εναλλακτικής rock σκηνής είναι και γνωστός workaholic. Παράλληλα με τις δουλειές που ετοιμάζει για το 2007 με τους Dinosaur Jr και τους Sebadoh, ηχογράφησε και το "Mirror the Eye" για την Acuarela. Ένα EP που διατρέχει διαφορετικές διαθέσεις και μουσικές κατευθύνσεις μέσα από το αμίμητο ύφος του Lou Barlow. Gatefold vinyl replica συσκευασία.

WHO IS WHO? όποιος το βρει κερδίζει κάτι!

H Hitchhyke καλωσορίζει την Acuarela!

H Hitchhyke καλωσορίζει την Acuarela! Το label από τη Βαρκελώνη είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα στην παγκόσμια ανεξάρτητη σκηνή και έχει αποκτήσει πολλούς φίλους και στην Ελλάδα. Η παρουσία της Acuarela έχει ταυτιστεί με έννοιες όπως "καλαισθησία", "grass roots politics" και "προσωπικό fun", ενώ τα προϊόντα της έχουν προ πολλού κερδίσει το δικό τους χώρο ανάμεσα σε αυτά των κορυφαίων label αιχμής. Η Acuarela κινείται μουσικά σε ένα ευρύ indie-rock πεδίο με έμφαση στην post rock/post punk/indie pop αισθητική. Οι κυκλοφορίες της αφορούν κυρίως ευρωπαϊκές εκδόσεις, συχνά με bonus tracks, ξεχωριστών άλμπουμ από την αφρόκρεμα της νέας αμερικάνικης και βρετανικής σκηνής (Damon & Naomi, Zephyrs, Xiu Xiu, Thalia Zedek, Manyfingers, For Stars, Tara Jane O'Neil, Destroyer, Chris Brokaw, Julie Doiron) και παγκόσμιες "πρεμιέρες" για καλλιτέχνες, που συχνά έχουν προκαλέσει αίσθηση, από την νέα ισπανική μουσική σκηνή (Migala, La JR, Emak Baka). Μια ιδιαίτερα δημοφιλής σειρά της Acuarela είναι αυτή των αποκλειστικών EP, ηχογραφημένων ειδικά για την ευρωπαϊκή ετικέτα, από κορυφαία indie ονόματα από όλο τον κόσμο, όλα σε προσεγμένες foldout "vinyl replica" συσκευασίες και περιορισμένα αντίτυπα. Η Acuarela θα αντιπροσωπεύεται στην Ελλάδα μέσα από όλες τις νέες κυκλοφορίες της αλλά και ένα μεγάλο μέρος του καταλόγου της. Μερικά κορυφαία άλμπουμ από το τέλος του 2006 (La JR, APSE, 12twelve, Manyfingers) θα κυκλοφορήσουν στις επόμενες εβδομάδες, το άλμπουμ των, πρώην-Migala, Num9, όπως και το καινούριο των Portastatic, κυκλοφορούν άμεσα, μαζί με τα τρία ολοκαίνουρια EP (El Hijo, Lou Barlow, Tex La Homa). Το αριστουργηματικό "Destroyer's Rubies" των Destroyer θα κυκλοφορήσει στα μέσα Απριλίου.

Have a nice weekend!

SOL SEPPY

Επίσημη κυκλοφορία και στην Ελλάδα του εκπληκτικού πρώτου άλμπουμ της Sol Seppy. Το "The Bells of 1 2" ήταν ένα από ντεμπούτα-αποκαλύψεις της περσινής χρονιάς στη Βρετανία κερδίζοντας τα εκστατικά σχόλια του Τύπου και την αγάπη χιλιάδων μαγεμένων από τη μουσική και τη φωνή της. Η, ελληνικής καταγωγής αυστραλή-βρετανίδα, Sol Seppy στην πραγματικότητα λέγεται Sοphie Michalitsianos, έχει σπουδές στο πιάνο και το τσέλο και τα τελευταία χρόνια ζει στην Αμερική όπου έγινε γνωστή όταν συνεργάστηκε σε δύο άλμπουμ και μία περιοδεία με τους Sparklehorse. Το "The Bells of 1 2", το μοναχικό δημιούργημα της Sol Seppy, που έγραψε, έπαιξε και ηχογράφησε τα πάντα, αποκαλύπτει ένα σπουδαίο ταλέντο της ρομαντικής, ευρωπαϊκής παράδοσης της pop, όπως αυτή εκφέρεται στον 21ο αιώνα.

APPLES IN STEREO - New Magnetic Wonder

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες φετινές κυκλοφορίες, που ήδη καταγράφεται από τον διεθνή Τύπο και ως μία από τις κορυφαίες. Το πέμπτο άλμπουμ των master της day-glo ψυχεδελικής pop είναι το πρώτο τους μετά από 5 χρόνια και ταυτόχρονα το πρώτο τους για το νεοσυσταθέν label του Elijah Wood, διάσημου ηθοποιού και εξίσου διάσημου music-fan, Simian, ένα joint-venture με την Yep Roc. Παράλληλα είναι και το κορυφαίο άλμπουμ των Apples In Stereo, μια πανδαισία pop-hooks και radio-friendly μοτίβων που θυμίζουν Beatles, Syd Barrett αλλά και Flaming Lips. Η παραγωγή είναι του Bryce Goggin (Pavement, Sean Lennon, Sebadoh).

Danny & Dusty Interview

Dear Danny and dear Dusty,

1. It was more than a pleasant surprise to hear the news of the reforming of one of the most legendary projects of the US alternative scene. How did you decide to record again, and even tour?

Danny: Fate intervened when Dusty broke his ankle and I took it as a sign... as far as touring it's like after building a kite, you gotta see if it will fly.

Dusty: Well, it was enough to keep me in one place for more than a few hours. But I think it was the lure of the Cuban food in my neighborhood that got you here. And I think you wanted to see how quickly I could move on crutches.

2. What do you most remember from that "Lost Weekend" of jamming and recording?

Danny: Throwing up every morning? Actually, straight or sober those songs played themselves.

Dusty: You know what's funny about “The Lost Weekend?” It didn't take a whole weekend. We were done by Sunday morning.

3. Is it probably this spontaneous decisions and recordings the best possible way to capture the true r'n'r spirit or are you now more aware of the studio procedures and you prefer a more careful recording, mixing and producing procedure?

Danny: It ain't the arrow it's the Indian... it's really about the people. Studios can be spaceships or they can be prisons, I've done time in both.

Dusty: Yeah, but the brain can get in the way of some really good music. Okay, we went into the studio for this record with 15 songs that the band had never heard and cut them all in three days. Does that mean that is the best way to make a record? Well, it helps when you have a band as good as the one that we had. Most of the work was put in about 30 years ago when those guys were teenagers practicing in their bedrooms.


4. You may not be as young as 21 years ago, but do you still consider that you retain the same rock attitude in your live concerts? Your live shows back then are legendary rocking chaotic and I've recently watched some footage on youtube from a gig back then which just proves that.

Danny: I'd like to think that I can have as much fun as ever but I don't have to live the neurotic bullshit. Dusty says that rock 'n roll is too important to take seriously.

Dusty: Absolutely. As day jobs go, this one is pretty good.

5. Is there a new band which you may think that has the same attitude, and that you may probably see your young selves on them? Especially on that genre, alt.country for which you have been named as its grandparents

Danny: Call it what you want but the Lost Weekend and now Cast Iron Soul work on a lot of levels that have nothing to do with purist roots. I mean "King of the Losers" and "JD's Blues" are biker/stripper tunes... "Baby We All Gotta Go Down" and "Thanksgiving Day" could be mid-seventies Dylan and it's still all filtered through a punk rock sense of defiance. I enjoy Adam Green, The Artic Monkeys or the Fiery Furnaces more than your average roots band. Yawn.

Dusty: Oh yeah. I love roots music. But my roots just happen to be punk rock and Ornette Coleman

6. Your touring buddies - Chris Cacavas and Stephen McCarthy… I can only imagine their reaction when you propose them to record and tour again. Were they surprised as well?

Danny: I don't think I've surprised Cacavas since bringing the cops home back in 79. They're both super players and really give up the love.

Dusty: I was more surprised the first night when Cacavas began cooking dinner. Man, he's a genius in the kitchen.

7.What can we expect from your live shows in Greece? A comeback interpretation of all the Lost Weekend album 21 years later, or are you going to focus more on the new album?

Danny: I'm gonna drop my pants and fire a rocket... how bout you Dusty?

Dusty: I'm just going to make sure to look the other way.

DANNY & DUSTY - LIVE!

Παρασκευή 13 Απριλίου - Θεσσαλονίκη, Μύλος (Ξυλουργείο)

Σάββατο 14 Απριλίου - Αθήνα. Fuzz Live Music Club

http://www.myspace.com/dannydusty

more details out soon!

JACKIE LEVEN -Oh What A Blow That Phantom Dealt Me!

“One of Britain’s’ most underrated singer-songwriters” – Mojo

Uncut ****

“Intriguing and individual as ever, Jackie Leven matches his deep respect for age-old traditions with a determination not to plunder their legacy but to use them intelligently, with relevance.” – Classic Rock

“The prolific Jackie Leven is on top form on this latest album, whose Don Quixote-derived title encapsulates the core of anxiety and regret at the heart of the melancholy ruminations.” – Independent Music ****

“Excellent songs, melancholy but beautifully sung with Leven’s baritone being put to great use.” – Maverick 4/5

Από αρχαία ψυχεδελικά blues μέχρι μεταμοντέρνο tex-mex, με ένα σταθμό στη φωνή του πιο τραχύ αμερικανού τραγουδιστή, του Johnny Dowd, το "Oh What A Blow That Phantom Dealt Me" βρίσκει τον Jackie Leven να κινείται σε ακόμη πιο βαθιά και πιο μυστήρια συναισθηματικά νερά. Το καινούριο άλμπουμ "του πιο υποτιμημένου Βρετανού singer/songwriter" (Mojo****) είναι βουτηγμένο στην ψυχεδέλεια, τα δονκιχωτικά αφηγήματα, τις global πινελιές αλλά και στην μποέμ κοινότητα και τις αφιερώσεις σε αδελφές ψυχές. Υπάρχει ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Kevin Coyne και ένα στην Judee Sill, τρία ντουέτα με τον Johnny Dowd και ένα συγκλονιστικό κομμάτι, από τον DJ Unfit For Work, που κλείνει το δίσκο.

Accompanying Notes for

“OH WHAT A BLOW THAT PHANTOM DEALT ME”

ONE MAN ONE GUITAR
‘There’s a woman on the snowline selling sex - she got a little tartan skirt and a bottle of Beck’s’
Driving on tour in early 2006, from Dresden to Vienna via Czechoslovakia, we came down a long mountain pass towards one of the most godforsaken towns I have ever seen – and I’ve been to Barry … As we descended via hairpin bends, I glanced to the right and saw a glamorous coloured woman standing in a clearing of pine trees, just where the snow ended, wearing a tartan skirt (MacDonald dress tartan) and holding a bottle of Beck’s beer.
‘Did you see that?’ I said to fellow traveller Michael Cosgrave – ‘why would that woman be standing there?’
‘Yes I saw her’ said Michael – ‘but look at this’…
Looking ahead I saw that the entire town seemed to be lining the street in billowing snow, clearly selling sex, and also that most of the buildings were brothels with names like ‘Hotel California – Best Massage’. Old men and women, people in wheelchairs, and very young teenagers, all peered into our tour bus, beckoning us to stop and go with them. It was one of the saddest and most disturbing places imaginable.
‘Do you want to stop?’ asked Thomas our tour manager. We didn’t.

I’VE BEEN EVERYWHERE
In 2006 me and Johnny Dowd played a show together in Kufstein, a beautiful town in the Austrian Alps. In the hotel bar afterwards we were carrying on drinking, having finished Johnny’s bottle of home made over-strength Czechoslovakian absinthe. A German businessman got talking to us, and hearing that I played in Germany a lot, asked me where I’d played. I named a few places, and the man started asking me about other places – ‘Have you been to Wuppertal?’ I’d say yes, and Johnny would drawl ‘he’s been EVERYWHERE!’
‘Have you been to Baden Baden?’ – ‘He’s been EVERYWHERE!’
This went on for a long time, until suddenly I heard myself breaking into song with the old American favourite ‘I’ve been everywhere man, breathed that mountain air man’ etc. A great recording idea was born…

THE SILVER IN HER CRUCIFIX
My homage to the late Judee Sill, written in cold harbour bars in the city of Portsmouth – just me and a few hung-over marines standing round a fruit machine.

HERE COME THE URBAN RAVENS
My homage to Kevin Coyne – I was asked to sing a Kevin Coyne song for a tribute album, but asked if I could write a song about Kevin instead. I then got stuck as to how to start until I read in the paper about how ravens, having become nearly extinct in the UK, were making a big comeback, and how these previously shy Moorland birds were now to be seen looking through people’s rubbish bins in many cities. My idea is that the spirit of Kevin Coyne has entered raven genetic stock and made this possible for them. You may think this a little unlikely, but the more you consider it…

THE SKATERS
This is a prose poem from the book ‘Still Another Pelican in the Breadbasket’ by the late Kenneth Patchen, a great American writer, and a huge influence upon me. (His masterpiece – ‘The Journal of Albion Moonlight’.) I hear it as a twisted confession to murder by a man who is slipping away from sanity even as he speaks. As far as I’m aware, Patchen never qualified this piece of writing, so this is only my dark take on it. When I sent it to Johnny, he wrote back – ‘it’s gonna be hard’. For me it’s just a stunning performance and one of the best things to ever come on to my records.

MELLOW MY MADNESS
I’ve developed a happy association with Mad Pride, a London based organisation which campaigns on behalf of people with mental health issues (Kevin Coyne is their kind of patron saint). Lots of the music coming out of this movement is brilliant, though off-kilter. My favourite artist in their stable is D.J. Unfit for Work, and this track, recorded by D.J. at home acts a suitable coda to the album, following, as it does The Skaters. The song says you can live successfully on the borderline in the face of deep loss as long as people still care about you unconditionally - so different from the stark fate of the man (and the woman, if she ever existed) in The Skaters.

Our new favourite australian singer songwriter

ANNE McCUE - I WANT YOU BACK

Ladies and Gentlemen, we present you Michael Powers!

Με το ντεμπούτο του "Onyx Root", του 2005, πρόβαλε σαν το μεγαλύτερο νέο blues ταλέντο αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια και βραβεία από τον Τύπο και το ραδιόφωνο. Το "Prodigal Son", το καινούριο του, ήταν "blues άλμπουμ του μήνα" για το Mojo και ένα από τα κορυφαία του 2006. Funky ακουστική κιθάρα, delta-blues παράδοση και μια ερμηνεία που κουβαλάει μέσα της όλη τη "μαύρη ψυχή" του βρετανικού rock, στην πιο προσωπική μεταφορά της αφροαμερικάνικης μουσικής των τελευταίων χρόνων. Στην κιθάρα ο Jimmy Vivino και στα ντραμς ο Steve Sheley των Sonic Youth.

2007 BLUES MUSIC AWARDS: THREE NOMINATIONS!!!

Contemporary Blues Album Of The Year

Song Of The Year - Prodigal Son

Contemporary Blues - Male Artist Of The Year

Chris & Carla - Live - DETAILS

Πέμπτη 15 Μαρτίου - Αθήνα, Corto Maltese (Καραϊσκάκη 31, Ψυρρή)
Στις 9.30μ.μ Εισιτ. 15 ευρώ

Σάββατο 17 Μαρτίου - Θεσσαλονίκη, Μύλος (Ξυλουργείο)
Στις 9.30μ.μ Εισιτ. 20 ευρώ

Κυριακή 18 Μαρτίου - Αθήνα, Corto Maltese (Καραϊσκάκη 31, Ψυρρή)
Στις 9.30μ.μ Εισιτ. 15 ευρώ

FLY HIGH BRAVE DREAMERS

Το καινούριο στούντιο άλμπουμ του κεντρικού ντουέτου των Walkabouts. Το "Fly High Brave Dreamers" είναι μία ακόμη ευπρόσδεκτη έκπληξη, 10 νέα τραγούδια (και μια διασκευή στο "Salad Days" των Young Marble Giants) που μιλούν για ελπίδα, αφήνουν στην άκρη την μελαγχολία και αξιοποιούν νέες ιδέες και ήχους σε μια uptempo διάθεση. Ξεκίνησαν σαν side-project των Walkabouts για να διεκδικήσουν ωστόσο άμεσα την αναγνωρισιμότητα τους σαν ισότιμο και διαφορετικό σχήμα και να την κερδίσουν μέσα από τα έξοχα άλμπουμ τους και τις δυναμικές live εμφανίσεις τους. Special guests οι Al Deloner (Midnight Choir) και Jason Victor (Steve Wynn & Miracle 3).

SUNNYBOYS – This Is Real – Singles/ Live / Rare

Οι Sunnyboys υπήρξαν ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της μετα-punk σκηνής της Αυστραλίας και από τα πιο αγαπημένα της δεκαετίας του '80 συνολικά. Η υπέροχη αυτή συλλογή της Feel συγκεντρώνει όλα τα κλασικά σίνγκλ τους, συμπεριλαμβανομένων και των χαρακτηριστικά "killer" b-side τους, στο πρώτο CD και μια εξαιρετική ανθολογία από live sessions για το ραδιόφωνο στο δεύτερο. Πολλά σπάνια και δυσεύρετα κομμάτια, όλα τα μεγάλα hit τους και ένα ένθετο 36 σελίδων με όλη την ιστορία τους κάνουν τη συλλογή αυτή ένα must για όλους τους φίλους του μεγάλου γκρουπ αλλά και όλους τους φίλους του rock, παλιούς και νέους.

Chris & Carla - LIVE!!!!

Πέμπτη 15 Μαρτίου - Αθήνα, Corto Maltese

Σάββατο 17 Μαρτίου - Θεσσαλονίκη, Μύλος (Ξυλουργείο)

Κυριακή 18 Μαρτίου - Αθήνα, Corto Maltese

NEW ALBUM OUT NOW!

http://www.flyhighbravedreamers.net

More details out soon!

Murder By Death - In Bocca Al Lupo

Η νέα μεγάλη έκπληξη από την "καρδιά του θηρίου" υπόσχεται rock 'n' roll πνιγμένο στο ουίσκι, αμαρτωλά βαλς και ξεθωριασμένα mariachi, όλα χτυπημένα σε μια ατμόσφαιρα άφθονου american gothic. Το κουαρτέτο από την Indiana έχει καθηλώσει τους πάντες, ακόμη και τους Βρετανούς, με το ευφάνταστο noir χαρμάνι του και τις ιστορίες του εξαιρετικού τραγουδιστή και κιθαρίστα Adam Turla, με αποτέλεσμα το "In Bocca Al Lupo" να είναι ένα από τα πιο hot άλμπουμ του 2007. Έγχορδα, πνευστά, καστανιέτες και garage κιθάρες κατευθείαν "από το στόμα του λύκου".

Murder By Death - Brother (you have to see this!)

Sucking The 70’s – Back In The Saddle Again

Ώρα να βγάλετε από το σεντούκι εκείνα τα παλιά βινύλια των '70ς, μαζί και την κλασική "air guitar" που παίζατε στα πάρτυ, γιατί θα σας χρειαστεί. Η Small Stone ετοίμασε την πιο kick-ass συλλογή αναπόλησης του κλασικού rock των '70ς! Τα κορυφαία σύγχρονα heavy rock γκρουπ του πλανήτη διασκευάζουν τα αγαπημένα τους από την κλασική δεκαετία, όταν το rock σήμαινε ακόμη κάτι. Από το 'Born to Be Wild" στο "New Rose" και από το "Are You Ready" στο "Mongoloid" μέσα από "killer" εκτελέσεις από την αφρόκρεμα του roster της Small Stone και της παγκόσμιας nu-metal και stoner rock σκηνής.

TRACKLIST
1.Sasquatch “Are You Ready” (originally performed by Grand Funk)
2.Puny Human “Crazy Horses” (originally performed by the Osmonds)
3.Clutch & Five Horse Johnson “Red Hot Mama” (originally performed by Funkadelic)
4.Dixie Witch “Rock Candy” (originally performed by Montrose)
5.The Brought Low “Don’t Lie To Me” (originally performed by Big Star)
6.Novadriver “Sin City” (originally performed by AC/DC)
7.Colour Haze “One Way Or Another” (originally performed by Blondie)
8.Alabama Thunderpussy “Man On The Silver Mountain” (originally performed by Rainbow)
9.Dozer “Mongoloid” (originally performed by Devo)
10.Acid King “The Stake” (originally performed by Steve Miller)
11.Halfway To Gone “Honky Cat” (originally performed by Elton John)
12.Antler “Those Shoes” (originally performed by The Eagles)
13.Brad Davis (Fu Manchu) “Outlaw Man” (originally performed by David Blue / The Eagles)
14.Gideon Smith & The Dixie Damned “Season Of The Witch” (originally performed by Donovan)
15.Whitey Morgan and The Waycross Georgia Farmboys “Running With The Devil” (originally performed by Van Halen)
16.Throttlerod “I Just Wanna Make Love To You” (originally performed by Willie Dixon)
17.Red Giant “Saturday Night Special” (originally performed by Lynyrd Skynyrd)
18.A Thousand Knives Of Fire “Bonie Maronie” (originally performed by Larry Williams / Johnny Winter)
19.The Glasspack “Rock n Roll Singer” (originally performed by AC/DC)
20.Roadsaw “When The Levee Breaks” (originally performed by Led Zeppelin)
21.Greatdayforup “Super Stupid” (originally performed by Funkadelic)
22.Fireball Ministry “Turn to Stone” (originally performed by Joe Walsh)
23.Los Natas “Born To Be Wild” (originally performed by Steppenwolf)
24.Scott Reeder “Two Of Us” (originally performed by Beatles)
25.Orange Goblin “New Rose” (originally performed by The Damned)
26.Mos Generator “Garden Road” (originally performed by Rush)
27.Honky “Snortin’ Whiskey” (originally performed by Pat Travers)
28.The Muggs “I Don’t Need No Doctor” (originally performed by Ray Charles / Humble Pie)
29.Amplified Heat “Neighbor, Neighbor” (originally performed by ZZ Top)
30.RPG “Parchment Farm” (originally performed by Mose Allison / Blue Cheer)
31.Valis “Dreamweaver” (originally performed by Gary Wright)